a chronology of thoughts.
welcome
I thought again how you could never really know what you were seeing with just a glance, in motion, passing by. Good or bad, right or wrong. There was always so much more.
Sunday, April 17, 2011, 9:26 PM
Realizations
Before I say anything else, please watch this video first. I think it will change your perspective in life and of course this post is all about this documentation (Naks um-i-english na ako ngayon haha).
I absolutely salute Mr. John West in his guts to try an adventure on being a jeepney driver here in the Philippines. Sa bandang simula pinakita kung paano yung buhay niya sa London and I would have to say that he's so lucky na sa London siya pinanganak kasi kahit bus driver lang siya, malaki parin ang kinikita niya at maganda parin ang buhay niya. And I would have to add na ang cool ng bus sa kanila, haha!
It's funny na ang tanging alam lang niya sa Pilipinas ay si Imelda Marcos. Haha. "and she had 200 pairs of shoes. I knew that. After that, not very much." The best part of the documentary was @ 8:54, I guess. Haha. Superdog! Marami akong nakikitang ganun sa Laguna.
Pero I got carried away when I watched this documentary. It made me realize how lucky I am of the things I have in my life. Most of the time, I complain about simple things. As in SIMPLE things. Pero ang pinakakadalasan kong nirereklamo ay PAGKAIN. Minsan, kapag ayaw ko yung nakahain na pagkain, hindi ako kakain or bibili ako ng chichirya sa kapitbahay. Samantalang yung ibang tao, naghahanap pa ng leftover food sa basurahan para lang makakain. Hayyy :(
Don't get me wrong, dati ko pa alam na maswerte ako sa buhay ko pero ngayon lang talaga namulat yung mata ko sa katotohanan na naghihirap na nga ang Pilipinas. Yung part na pinakita si Elsy (di ko maalala kung Elsy nga ba yung pangalan niya), nalungkot ako. At nagulat din ako nung una siyang nabuntis eh 14 yrs old pa lang siya. I mean, ako 14 ako ngayon pero never pumasok sa isip ko na magka-anak at this age. DUH. Anong ipapakain ko sa anak ko if ever, wala ka namang mahahanap na trabaho at the age of 14. Maawa naman ako sa magiging anak ko diba. Pero sabi nga nila, wala ka na raw magagawa kapag nandyan na.
At dito na pumasok yung RH bill. Actually dati wala akong paki dito eh. No comment haha. Pero isang comment doon sabi:
Yung part naman na pumunta siya sa Tondo. Naiyak din ako. Dun sa pagpag part. Sobrang effort niya sa araw-araw para maghalungkay ng basura tapos 70 PESOS lang ang nakukuha niya sa isang araw? :( Tapos ako kuha lang ako ng kuha ng pera kina mami at dadi. :( Sabi pa nga nila, 'If you don't work, you don't eat.'
At last na, yung umuwi siya sa probinsya niya. Huhuhu. Kakaiyak. Totoo namang mas tahimik yung buhay sa probinsya eh pero gaya nga ng sabi sa video, wala gaanong industriya sa probinsya kaya lahat lumuluwas sa Maynila. (Haha, galing din ako ng probinsya!)
Dami kong sinabi. Bottomline: Eye-opener.
0 comments | Leave a comment
I think the government should forget about what the church says and pass the RH bill. Over population is a huge problem in the Philippines & it's really sad how not a lot of people aren't educated about family planning & STDs. It's just really sad to hear that the government has been trying for 15 years to provide free contraception to the masses, & the only thing standing in the way of a huge step towards progress is the church.