Nagbasa kasi ako ng notes sa dati kong cellphone, eh ginagawa kong diary to eh. Ang daming nakasulat. Punung-puno ng memories. Kaya ayokong itapon tong cellphone na toh eh, daming laman. Puro tungkol sa kanya.

After one year, grabe ibang-iba na. January 7, 2011. Alam mo yung feeling na kinakailangan mong ngumiti para lang di ka tanungin ng iba kung ano problema mo? Kasi minsan nakukulitan ka na na ewan. Tapos pero deep inside sobrang nasasaktan ka. Sa loob-loob ko nun, "FUCK." Ayan paulit-ulit na nagplaplay sa utak ko. Bakit umabot sa ganito? Kailangan ba talagang pumili? Yung nararamdaman ko, ayoko nang sabihin. May mga tweety birds sa paligid eh. Kay ano lang ako nagsabi ng nararamdaman, mapagkakatiwalaan eh ^^ Pero parang gusto mong ilabas lahat kaso hindi pwede? Naramdaman mo na ba yun?

Anyway, ngiti na lang tayong lahat. Gaya nga ng sabi ni Marge, nakakatulong ang ngumiti :)

Pero ayun, thank you parin dear friends mahal na mahal ko kayo. Maloka-loka na ako pag wala kayo ha: Jhubie, Karen, Rea, Marge, Adrian, Sophia. THANK YOU SA INYO. Yung mga walang humpay na advice niya. Lalo na yung mga walang katuturang advice ni Ian (joke lang haha). Pero seriously, thank you talaga ha :)